Pierwsze tulipany pojawiły się około X w. n.e. Początkowo uprawiane były na terenie Imperium Osmańskiego (obecnie Turcja). Ich nazwa pochodzi od perskiego określenia na turban noszony przez sułtanów. Cebulki tulipanów do Europy trafiły dopiero w połowie XVI wieku. Botanik Karol Kluzjusz najpierw uprawiał je w cesarskich ogrodach wiedeńskich, a potem zabrał je ze sobą do Holandii, gdy otrzymał stanowisko profesora na Uniwersytecie w Lejdzie. Plotka głosi, że to właśnie z jego ogrodów w Lejdzie zostały skradzione cebulki tulipanów i zaczęły powszechnie pojawiać się na holenderskim rynku kwiatowym.
Po pewnym czasie ich popularność urosła do tego stopnia, że mówi się nawet o istnieniu tulipomanii w Holandii w pierwszej połowie XVII wieku. Prowadzono niezwykle ożywiony handel cebulami tulipanów, połączony ze spekulacjami giełdowymi. Cebulki pożądanych odmian potrafiły kosztować tyle, co budynek w centrum miasta. Po największym natężeniu tulipomanii w latach 1634-1637, przyszło nagłe załamanie rynku zimą 1637 r. Doprowadziło ono do fali bankructw. Wiele rodzin zostało bez środków do życia.
Dziś, mimo że nie doprowadzają ludzi do takiego szaleństwa, tulipany są nadal jednym z popularniejszych wiosennych kwiatów. Posiadają kilkanaście tysięcy odmian, które dzielą się na kilka grup.
Zapraszamy do zapoznania się kilkoma wyjątkowo ciekawymi grupami tulipanów.
Tulipan papuzi
Tulipan papuzi pojawił się po raz pierwszy we Francji, skąd zawędrował do Holandii w XVIII. Był wysoko ceniony i bardzo kosztowny.
Rośliny te wykształcają okazałe, ciężkie kwiaty. Ich płatki mają nieregularny kształt, są pofałdowane, postrzępione z licznymi wypustkami i wypukłościami. Początkowo, gdy są jeszcze w formie pąka, płatki mają kolor zielony. Potem pokrywają się mieszanką dwóch kolorów (lub nawet trzech wliczając pozostałości zieleni) układających się w formę pasów, płomieni czy ubarwienia charakterystycznego dla piór ptasich. Mogą również tworzyć efekt cieniowania. Ten pokaźnych rozmiarów kwiat po dłuższej ekspozycji na słońce otwiera się tak szeroko, że robi się praktycznie płaski.
Wysokość jaką osiągają odmiany z tej grupy to 40-60 cm.
Najlepiej czują się w pełnym słońcu.
Wspaniale nadają się na kwiat cięty.
Tulipan strzępiasty
Jest to względna nowość w świecie tulipanów.
Ze względu na to, że powstała ona z krzyżowania ze sobą różnych grup tulipanów, zarówno wysokość jak i okres kwitnienia konkretnych odmian różnią się między sobą.
Wspólną cechą jest jednak posiadanie postrzępionych na brzegach płatków. Można spotkać odmiany z płatkiem i strzępieniem w tym samym kolorze lub ze strzępieniem w kontrastowym kolorze.
Wysokość jaką osiągają to 40-60 cm.
Preferują dobrze nasłonecznione stanowisko.
Tulipan liliokształtny

Ich cechą wyróżniającą są wąskie, długie płatki, które nadają kwiatom wysmukłości i elegancji. Często zakończone w szpic. U szczytu kwiatu odginają się na zewnątrz.
Większość tulipanów należących do tej grupy kwitnie późną wiosną.
Dorastają do 60 cm.
Łodygi są dość cienkie i wiotkie, stąd duża podatność na uszkodzenia pod wpływem wiatru.
Niektóre odmiany są idealne na kwiat cięty, inne zaś kuszą wspaniałym zapachem.
Tulipan pełny
Kwiaty tych tulipanów mają dużą ilość płatków, stąd ich podobieństwo do piwonii. Wprowadzają romantyczny urok do ogrodu. Występują w odmianie wczesnej i póxnej. Osiągają wysokość od 30 do 50 centymetrów.
Ze względu na swoją delikatność, powinny być sadzone w miejscach, gdzie będą chronione od wiatru i deszczu.
Niejedno piszemy razem .
Wrrr
Dziękujemy za zwrócenie uwagi 🙂