Jedną z najgorszych diagnoz, jaką może usłyszeć kochający opiekun psa, jest padaczka. Jest to bowiem choroba nieuleczalna wymagająca od właściciela ogromnych pokładów empatii, miłości, cierpliwości, a także wysokiego stopnia odporności psychicznej związanej z bezsilnością. Ponieważ każdy atak padaczki wiąże się z bezradnym obserwowaniem psiego cierpienia. Jak sobie radzić z chorym psem? I jak można pomóc ukochanemu pupilowi?Kopiuj HTMLKopiuj tekst
Przyczyny padaczki u psa.
Padaczka u psów określana jest jako zespół zaburzeń czynności mózgu wskutek nieprawidłowej pracy komórek nerwowych w wyniku, którego dochodzi do zaburzeń procesu powstawania impulsu nerwowego i jego przekazywania do innych komórek. Co w konsekwencji doprowadza do napadowego pobudzenia neuronów korowych. Choroba ta najczęściej występuje w dwóch postaciach.
- Jako padaczka idiopatyczna określana również mianem pierwotnej lub młodzieńczej. Występuje ona u psów młodych w wieku od roku do 5 lat. I z reguły jest chorobą o podłożu genetycznym.
- Padaczka wtórna nazywana też symptomatyczną, której podłożem są inne choroby takie jak: nowotwór mózgu, wylew krwi czy odkleszczowe zapalenie opon mózgowych. Toksoplazmoza, choroby zakaźne takie jak parwowiroza, nosówka, tężec czy wścieklizna. Zatrucie lekami, pestycydami lub metalami ciężkimi. Zaburzenia przemiany materii w postaci hiperglikemii, encefalopatii wątrobowej czy mocznicy. Do częstych przyczyn występowania padaczki wtórnej należą także urazy mechaniczne.
Jak może objawiać się padaczka u psa?
Objawy padaczki mogą występować w różnej formie. W zależności od postaci choroby drgawki mogą mieć charakter uogólniony lub częściowy. Drgawki uogólnione mogą mieć formę konwulsji w postaci gwałtownych skurczy całego ciała, drżenia lub niekontrolowanych ruchów przypominających pływanie. W trakcie ataku padaczki pies traci świadomość. Mogą pojawić się też wymioty, popiskiwanie, skomlenie, a także bezwiedne oddawanie moczu lub wypróżnianie. Czas trwania ataku może trwać od kilku minut nawet do pół godziny.
Napad częściowy natomiast jest napadem niekonwulsyjnym objawiającym się chwilową utratą kontaktu z otoczeniem oraz drżeniem grup mięśni.
Epilepsja u psa – jak wygląda napad?
Stan padaczkowy u psa może być poprzedzony niekontrolowanym strachem, agresją nieposiadającą przyczyny, nerwowym kręceniem się bez celu, ukrywaniem się, omdleniem i zaburzeniami w koordynacji ruchowej. Gdy następuje atak padaczki, pies w przypadku uogólnionej postaci choroby może doznawać w początkowej fazie zwanej toniczną sztywności mięśni całego ciała, która w fazie kłonicznej przekształca się w silne niekontrolowane skurcze objawiające się drgawkami i utratą świadomości.
Atak padaczki u psa- pierwsza pomoc.
W trakcie, gdy pies ma napad, należy zapewnić mu swobodny oddech i stworzyć bezpieczną przestrzeń, by zapobiec urazom. Głowę psa trzeba trzymać na boku celem zabezpieczenia pupila przed zadławieniem się śliną lub uduszeniem. Warto też zadbać o zaciemnienie pomieszczenia i maksymalną możliwą ciszę. I przede wszystkim należy się starać uspokoić pupila delikatnym głaskaniem i spokojnym cichym mówieniem. Po przebytym ataku pies koniecznie powinien odbyć wizytę weterynaryjną, a w przypadku napadów trwających powyżej 10 minut, lekarza weterynarii należy pilnie wezwać na miejsce.
Padaczka u psów jest chorobą nieuleczalną. Jednakże przy optymalnym sposobie karmienia, systematycznym podawaniu leków przeciwpadaczkowych i otuleniu miłością opiekuna można zmniejszyć częstotliwość występowania ataków.
