Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej wypada 13 kwietnia, natomiast 10 kwietnia mija 11 lat od tragedii smoleńskiej. Tegoroczne obchody obu tragicznych rocznic, z powodu sytuacji epidemicznej, odbyły się w symbolicznym wymiarze.
Należy jednak, bez względu na okoliczności, nieustannie przypominać o zbrodni katyńskiej, która była wymierzona przeciwko Narodowi Polskiemu. Należy też pamiętać o tych, którzy Polsce służyli i ciągle domagali się prawdy.
Zbrodnia katyńska była jednym z najpodlejszych przejawów komunistycznego totalitaryzmu. W kwietniu 1940 roku strzałem w tył głowy wymordowano niemal 22 tysiące Polaków. Wśród polskich jeńców przebywających w obozach NKWD były osoby różnych wyznań i zawodów – osoby mundurowe i cywile, profesorowie, nauczyciele i kapłani. Ginęli w Katyniu, Kijowie, Charkowie, Chersoniu, w Mińsku i w Twerze. Wszystkie te ludobójstwa, dokonywane w różnych miejscach, nazywamy symbolicznie zbrodnią katyńską.
Ludobójstwa dokonano z woli Stalina na rozkaz najwyższych władz Związku Radzieckiego, który skazanych na śmierć Polaków określał jako zatwardziałych, nierokujących poprawy wrogów władzy sowieckiej. Wrogami byli ci, którzy tak jak oficerowie z Kozielska i Starobielska zamiast życia wybierali honor.
Mord na tysiącach ludzi bez wyroku sądu i z pogwałceniem wszelkich konwencji był ohydną zbrodnią ludobójstwa.
Zbrodni tej przyświecał tylko jeden cel – ekspansja imperializmu sowieckiego, na którego drodze stała Polska i niebezpieczne dla komunistycznego systemu polskie elity intelektualne. Podobne dążenia przejawiał Hitler, realizując ideę Lebensraum, czyli poszerzania przestrzeni życiowej narodu niemieckiego.
Zbrodnia katyńska nie skończyła się z chwilą zamordowania ostatniego jeńca. Ona trwała nadal w postaci nieustannie powtarzanego kłamstwa. Przez blisko 50 lat ukrywano prawdę o Katyniu, nie uczono o tych wydarzeniach w szkole i nie dopuszczano tych informacji do środków masowego przekazu. Dopiero 13 kwietnia 1990 r. Związek Radziecki oficjalnie przyznał się do popełnionej zbrodni.
10 kwietnia 2010 r. polska delegacja, na czele z Prezydentem Lechem Kaczyńskim i małżonką Marią, wybrała się do Katynia, aby oddać hołd pomordowanym Polakom. Ich tragiczna śmierć zamknęła pewien okres naszej historii. Polska znowu utraciła część elity intelektualnej, która swoją pracą i oddaniem bezkompromisowo jej służyła, na każdym kroku domagając się sprawiedliwości i prawdy.
Wśród uczestników tej delegacji był śp. Stanisław Zając Senator RP. Pomnik „Golgota Wschodu” był budowany w tym samym czasie, co miała miejsce tragedia smoleńska. Jeden z trzech kamiennych obelisków poświęcony jest ofiarom tej tragedii i śp. Senatorowi Zającowi.
W obchodach udział wzięli m.in.: Senator RP Alicja Zając, Poseł do Parlamentu Europejskiego Bogdan Rzońca, Poseł RP Maria Kurowska, Starosta Jasielski Adam Pawluś, Wicestarosta Stanisław Pankiewicz, Etatowy członek Zarządu Powiatu Jasielskiego Jan Muzyka, Burmistrz Miasta Jasła Ryszard Pabian, Przewodniczący Rady Miejskiej Jasła Henryk Rak, Wójt Gminy Brzyska Rafał Papciak, Prezes Spółki Trans-Wiert Zbigniew Myśliwiec, Prezes Stowarzyszenia im. Senatora Stanisława Zająca Jerzy Sołtys, Wicerektor Podkarpackiej Szkoły Wyższej im. błogosławionego księdza Władysława Findysza w Jaśle Paweł Polański, dyrektor Szpitala Specjalistycznego w Jaśle Beata Trzop, zastępca dyrektora Zbigniew Betlej oraz zastępca komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień w Jaśle mjr Wiesław Wojdyła.